|
VASL
Vasi; “Geçmek, ulaştırmak ve bitiştirmek” manasına olup, vakfın zıddıdır. Tecvid ilminde ise: “Sesi ve nefesi kesmeksizin bir kelimeyi kendisinden sonra gelen kelimeye bağlamak suretiyle okumaya vasi” denir. Vasi da esas olan harekedir. Vasim hükümleri şunlardır:
l- Vasi yapılan İki kelimenin harflerinden her ikisi veya birisi harekeli ise, normal harekeleriyle vasledilirler: إِذَا جَاء نَصْرُ اللَّهِ
2- Bir kelimenin diğer bir kelimeye vaslı halinde iki sakin içtima ederse:
a- Birinci harf, harf-i med ise ıskat edilir. Iskat: Bir harfin yazıda mevcud olup, telaffuz ve okunuşta olmamasıdır: (إِذَا السَّمَاء) gibi. Fakat mütekellim zamiri olan ye, vasıl halinde meftuh okunur. Iskat edilmez. (رَبِّيَ الَّذِي), (لَمَّا جَائَنِيَ الْبَيِّنَاتُ) gibi.
b- Eğer sakin plan birinci harf harf-i med değilse^o harf esre ile harekelenir. (قَالَتِِ اْلاَعْرَابُ), (لَمْ يَكُنِ الَّذِي) gibi. Tenvinler sakin nun hükmünde oldukları için bu kaideye tabidirler.(اَحَدٌ اللهُ) Ancak harf-i cer olan (مِنْ) in nunu vasi halinde fetha ile, cemi zamirlerinin mimleri ve makabli meftuh olan cemi vavları vasi halinde ötre ile harekelenirler. (وَلاَ تَخْشَوُا النَّاسَ), (مِنَ النَّاسِ) (هُمُ الَّذَينَ) gibi.
SORULAR:
l - Vakf ne demektir? Sekte ile olan farkını izah ediniz.
2- İbtida ne demektir?
3- Vakf ve ihtidanın Önemini belirtiniz.
4- Sonunda yuvarlak te bulunan kelimelerde vakf nasıl olur?
5- Alimlerin ekseriyetine göre kaç türlü vakf vardır?
6- Secavend vakf işaretlerini belininiz.
7- Vasi ne demektir. Hükümlerini teker tekrar izah ediniz.
İSTİAZE ve BESMELE
İstiâze: Koğulmuş olan, şeytanın şerrinden ALLAH’a sığınmaktır. Peygemberimiz (S.A.V): اَعُوذُ بِِاللهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِمِ şeklinde Euzu çekerlerdi ve en meşhuru da budur. Sabah namazından sonra okunan aşr hakkında şu hadisi şerif rivayet edilir. “Kim sabahleyin üç defa : “اَعُوذُ بِِالله السَّمِيعِ الْعَلِيمِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِمِ” dedikten sonra haşır suresinin sonundaki üç ayeti okursa Allah ona akşama kadar istiğfar edecek yetmiş bin melek tevkil eder. O kimse o gün ölürse, şehid olarak ölür. Akşama çıktığı zaman okursa, yine böyle olur.” Burada sabah ve akşamlan okunması tavsiye edilen Haşr süresinin üç ayeti, sürenin sonunda yer alan ve (هُوَ اللهُ الَّذِي) diye başlayan üç ayettir. Umumiyetle sabah ve akşam namazlarından sonra camilerimizde aşır olarak okunması memleketimizde adet olmuştur.
Cenab-ı Hak, “Kur’an-ı Kerim’i okuyacağın zaman, o kovulmuş olan şeytandan hemen ALLAH’ü Teala’ya sığın.” buyurarak, kıraattan evvel istiazeyi emretmiştir. Bu istiazenin de cehren okunması lazımdır, müstehabtır. Bir sürenin başından okumaya başlayan kimsenin Besmele’yi de okuması gerekir. Sünnet-i müekkededir. Fakat sürenin ortasından başlayan kimse, Besmele’yi okuyup-okumamakta muhayyerdir. Fakat okuması daha faziletlidir. Bir de Tevbe süresinin başından okumaya başlayan kimse kafi
surette besmele okuyamaz. Sadece Euzu’yu okur. Ortalarından başladığı zaman besmeleyi de okuyabilir.
Kıraata, besmele olmadan yalnız euzu ile başlandığı zaman vasi ve kat’-dan başka bîr şekil yoktur. Her ikisi de caizdir.
Eğer euzu-besmele ile surenin evvelinden kıraata başlanırsa, bütün kur-raya göre -4- vecih caizdir. Bu dört vecihten birini veya bir kaçını tatbik etmek muhayyerdir.
l- Kat’ul-küll: İstiaze ve besmelede vakf yapmak.
أَعُوذُ .... قَطْعٌ .......بِسْمِ اللهِ...... قَطْعٌ...... اَلْحَمْدُ
2- Kat-ı evvel vasl-ı sani: îstiazede vakfedip besmeleyi sürenin ilk ayetine vasi etmek:
أَعُوذُ .... قَطْعٌ .......بِسْمِ اللهِ...... وَصْلٌ...... اَلْحَمْدُ
3- Vasl-j evvel kat-ı sani: istiazeyi besmeleye vasledip, besmelede vakf etmek:
أَعُوذُ .... وَصْلٌ .......بِسْمِ اللهِ...... قَطْعٌ...... اَلْحَمْدُ
4-Vaslu’l-küll: İstiazeyi besmeleye, besmeleyi de surenin ilk ayetine vasletmek.
أَعُوذُ .... وَصْلٌ .......بِسْمِ اللهِ...... .... وَصْلٌ ...... اَلْحَمْدُ
İKİ SÜRE ARASINDA BESMELE
Kıraat-ı İmam-ı Asım ve Hafs rivayetine göre, iki sure arasında -euzu okunmadan- Üç vecih caizdir:
1-Kal-ı küll: وَلاَ الضَّالِّينَ .... قَطْعٌ .......بِسْمِ اللهِ...... قَطْعٌ.....الم
2-Vasl-ı sani: وَلاَ الضَّالِّينَ .... قَطْعٌ .......بِسْمِ اللهِ...... وَصْلٌ.....الم
3- Vasl-ı küll: وَلاَ الضَّالِّينَ .... وَصْلٌ.......بِسْمِ اللهِ...... وَصْلٌ.....الم
Görüldüğü üzere, vasl-ı evvel yani, sürenin son ayetini besmeleye vasledip durmak caiz olmamaktadır. Bu vecih, hiçbir kurranın kıraatında yoktur. Bunu yapmamaya dikkat etmek lazımdır.
Kıraat İmamları Enfal süresi ile Berae (Tevbe) süresi arasını üç vecihle okumuşlardır. Bu vecihlerin hepsinde besmele terk edilir.
.
l- Vakf: Enfal süresinin sonunda vakf yaparak, Berae süresine devam etmek:(اِنَّ اللهَ بِكُلِّ شَيْئٍ عَلِيمٌ ..... وَقْفٌ......بَرَائَةٌ) gibi
2- Sekte: enfal süresinin sonunda sekte1 yapıp, Berae süresine devam etmek: (اِنَّ اللهَ بِكُلِّ شَيْئٍ عَلِيمٌ اِنَّ اللهَ بِكُلِّ شَيْئٍ عَلِيمٌ ..... سَكْتَهْ......بَرَائَةٌ) gibi.
3- Vasi: Enfal süresinin sonunu Bakare suresine vasi (اِنَّ اللهَ بِكُلِّ شَيْئٍ عَلِيمٌ ......بَرَائَةٌ) gibi.
Önemli Not: Fatiha süresinin sonunda vakf edip, âmin lafzını besmeleye vasi etmek, yani âmine diyerek besmeleye başlamak ve Bakara süresini okumaya devam etmek caiz değildir. Çünkü âmin lâfzı ittifakla Kur’an-ı Kerim’den değildir. Amin lâfzını açıktan okuyarak yani “Amine bismîllahirrahmanirrahim” diyerek onu Kur’an-ı Kerim’e katmak büyük bir hatadır. Hanefi mezhebine göre bu âmin lafzı hem okuyan ve hemde dinleyen tarafından gizli olarak söylenir.
TEKBİR
Lügatta: “Büyültmek ve büyük görmek” manalarına gelen “Tekbir”, tecvid ilminde: (اللهُ اَكْبَرُ) demeye denir ki, Vedduha süresinden başlamak suretiyle., Kur’an-ı Kerim’in sonuna kadar devam eden kısa sürelerin sonunda getirilir. Hikmete mebni, bir müddet kesilen vahye tekrar kavuşan Peygamberimiz (S.A.V.), sevincini ve ferah halini izhar etmek kasdıyla, Vedduha süresi nazil olunca tekbir getirmiştir. Binaenaeyh, bu tekbiri getirmenin sünnet veya müstehab olduğu rivayet edilmiştir. Tekbirin sığası: (اللهُ اَكْبَرُ) dir. İhlas süresinden itibaren, tekbirle beraber tehlil ve tahmid de getirilir.
Tekbir: (اللهُ اَكْبَرُ)
Tehlil: (لاَاِلَهَ اِلاَّ اللهُ وَ اللهُ اَكْبَرُ)
Tahmid: (وَ للهِ الْحَمْدُ اللهُ اَكْبَرُ)
Tehlil ve tahmid getirmek, kıraat imamlarından “ İbn-i Kesir” hazretlerinin kıraatidir.
Tekbirin başlama yeri, ekseri kurraya göre : Vedduha süresinin sonu, inşirah süresinin de evvelidir. Tekbirin okunması esnasında, hepsinde vakfetmek veya vasi etmek caiz olduğu gibi, sure sonunda veya tekbirde veya besmelede vakf yapmak da caizdir. Tatbikatı:
1-حَدِّثْ..... وَقْفٌ .....اللهُ اَكْبَرُ..... وَقْفٌ..... بِسْمِ اللهِ..... وَقْفٌ.....اَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ
2-فَحَدِّثْ.....وَصْلٌ ....اللهُ اَكْبَرُ..... وَصْلٌ..... بِسْمِ اللهِ..... وَصْلٌ.....اَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ
SORULAR:
1- istiaze ne demektir.
2- İki süre arasında kaç vecih caizdir
3- Tekbir ne demektir, nereden itibaren ve nasıl getirilir.
LAHN
(Okuyuş hatası)
Lügatta: “Hata etmek ve doğrudan sapmak” manalarına gelen “lahn”, Tecvid ilminde : “Tecvid kaidelerine uymamaktan meydana gelen hata” demektir. İki kısma ayrılır:
l- Lahn-ı celi: Ağır ve açık hata demektir ki, Kur’an-ı Kerim okuyabilen herkesin kolaylıkla farkedip anlayabileceği derecede bulunan hatalı okuyuşlardır. Şu hallerde meydana gelir.
a- Harflerin mahreçlerini veya sıfat-ı lazimelerini bozmak. Ti harfini, dal veya te; hı harfini ha veya he olarak okumak gibi.
b- Harekelerde yapılan hatalar. Ayetin manası ister bozulsun, ister bozulmasın. (أَنعَمتَ عَلَيهِمْ) ayet-i kelimesindeki te’yi ötre veya esre okumak.
c- Kelimede bir harfi ziyadeleştirmek veya eksiltmek. (لَمْ يَلِدْ) lafz-ı şerifini ( لَمْ يَلِيدْ) diye okumak gibi.
d- Medd-i tabileri terketmek. (قَالَ) gibi. (قَلَ) okumak gibi.
e- Harekeyi sükûna ve.ya sükûnu harekeye çevirmek. (اَلْحَمْدُ) lafz-ı şerifini. (اَلِحَمْدُ) seklinde okumak gibi.
Bu hataların vukuunda, ibarede mana değişebileceğinden fahiş bir hata ve haram işlenmiş olur. Çoğu zaman namaz bozulur. Binaenaleyh Kur’an-ı Kerim okuyanların, lahnın bu çeşidinden kesinlikle kaçınmaları gerekir.
2- Lahn-ı hafi: Küçük ve gizli hatadır ki ancak tecvidi iyi bilen, Kur’an ve kıraat ilmi konusunda ehil olan kimselerin fark edebileceği hatalardır. Harflerin sıfat-ı arızası terk edildiği zaman, lahn-ı hafi meydana gelir. İhfayı, idgamı, iklabı, terkik ve tefhimi yerine getirmemek gibi. Lahn-ı hafi, manayı bozmaz.
Lahnın hükmü: Lahn-ı celiden kaçınmak farz-ı ayındır. Çünkü Lahn-ı celi çoğu zaman namazı bozar. Lahn-ı hafiden sakınmak farz-ı ayın olmamakla beraber, lahn-ı hafi de: Kur’an tilavetini ve tecvid ahkâmını zedelediği için tenzihen mekruhtur, sevabı eksiktir. Kur’an okuyan herkes gücü yettiği Ölçüde lahn-ı hafiden kaçınmalıdır. Lahn-ı hafi, namazı bozmaz.
KUR’AN-l KERİM’İN OKUNUŞ ŞEKİLLERİ
Kıraat imamları, Kur’an-ı Kerim’in üç tarzda okunabileceğini söylemişlerdir:
1- TAHKİK: Diğer bir adı: Tertildir. En ağır okuyuştur. Bu tarzda tilavet olunurken, her bir harfin hakkı tam olarak .verilir. Medd-i tabiiler birer, diğer fer’İ meddler dörder elif rniktan uzatılır. Şedde ve gunneler, izah edilen miktarınca yapılır. Fakat bu hususta ifrata kaçarak harekeleri uzatmak, tahrik (sakin harfe hareke vermek), iskan {harekeli harfi sakın kılmak) ve harflerin arasında sekte yapmak gibi bir takım hatalar yapılmamalıdır.
2- HADR ;Tecvid kaidelerine uymak şartıyla, Kur’an-ı Kerim’in en süratli okunuş tarzıdır. Bu durumda sadece sür’at artar. Fakat hiçbir şekilde tecvid kaideleri ihmal edilemez. Medler asgariye indirilir. Medd-i tabii ve medd-i munfasıllar birer elif; medd-i muttasıllar ikişer elif ve medd-i lazımlar dörder elif-bir rivayette iki buçuk elif- miktarı çekilir. Meddleri bu ölçülerden aşağı düşürmek caiz değildir. Tahrimen mekruhtur. Kelimeler birbirine karıştırılmaz, harflerin mahreç ve sıfatlan terk edilmez. Çünkü bu şekilde, yani harfleri birbirine karıştırarak tecvid kaidelerini ihlal ederek okumak hezreme=tahlit olur ki kesinlikle caiz değildir, haramdır. Memleketimizde hatim indirilirken ve teravih namazı kıldırılırken hadr usulü tercih edilmektedir. Fakat bir çok tecvid kaideleri ihmal edilmekte ve manevi mesuliyet altına girilmektedir. Vakf edilen yerde az da olsa nefes almak lazımdır. Çünkü, vakf edilen yerde nefes almadan durup tekrar devam edilirse, sekte meydana^gelmiş olur. Bundan kaçınmak lâzımdır Kur’an-ı Kerim’de ne kadar. (هَؤُلاَءِ) varsa, Hadr kıraaatında bunların ha’sı bir elif, la’sı iki elif miktarı medd edilir, görünüşte her ne kadar ikisi de medd-i muttasıl ise de aslında (هَا) sı medd-i muttasıl değildir. Çünkü (هَا) ayrı (اُولاَءِ) ayn bir kelimedir. Dolayısıyla bu kısım meddi munfasıl olur. Nedense bir kelime (هَؤُلاَء) şeklinde yazılmıştır. Binaenaleyh imam-ı Asım ve medleri bir elif çeken imamlar bu şekilde medd ederler.
3- TEDVİR: Tahkik ile hadr arasında orta bir okuyuşun adıdır. Bu tarzda ki okuyuşta tecvid hükümleri orta tempolu bir nispette icra olunur. Mesela: Muttasıl ve munfasıl meddler iki buçuk - üç elif, medd-i lâzım dört elif miktarı uzatılır. Mahreçler ve harflerin sıfatlan katiyyen ihlal edilemez.
Bu kıraat tarzlarından Hadr: Teravih namazlarında ve üstad huzurunda hafızlar ders okurken, tedvir: Diğer namazlarda ve mukabele okunurken, tahkik ise: Aşrı şerif okurken, öğretim ve alıştırmada tercih edilir. Fakat bu üç türlü okuyuşu birbirine karıştırmam alı d ir. Kıraata, hangi okuyuşla başlanılmış ise onunla da bitirilmelidir.
SORULAR:
l- Lahn ne demektir?
2- Hangi durumlarda hangi lahn meydana gelir?
3- Lahn’ın hükmünü İzah ediniz.
4- Kur’an-ı Kerim kaç tarzda okunabilir? İzah ediniz.
DUDAK TA’LİMİ
Kıraat esasında dudakların icablara göre, usul ve kaidelerine uygun olarak hareket etmelerine “Dudak talimi “denir. Bunu fem-i münşinden almak lazımdır. Satırlarda tarif edilebilecek belli-başlı usul ve kaideler şunlardır:
1- Üstün: Çene biraz düşük, dudaklar ise normal açıktır. Kalın üstünde ağız biraz daha çok açık olur.
2- Esre: Ağız normal açıklıkta olup, dudaklar tamamiyle normaldir.
3- Ötre: Dudaklar ileriye doğru yumularak uzatılır. Vav harfini okur-kende dudaklar ileriye doğrudur. İşmamlarda da durum böyledir.
4- Sakin harfte: Dudaklar makablinin harekesine tabidir.
5- Şeddeli ve İdgamlı kelimelerde:
a- Üstünden üstüne: Dudaklar normaldir: (وَدَّ), (اَذَّنَ) gibi.
b- Üstünden esreye: Dudaklar normaldir. (اَذِّنْ) gibi.
c- Üstünden ötreye: Üstün hareke verilir verilmez, dudaklar yay halinde yumulur ve öne uzatılır: (وَدُّوا), (وَ الطُّورِ) gibi.
d- Esreden esreye: Dudaklar tam normaldir. (مِنْ مِثْلِهِ), gibi.
e- Esreden üstüne: Dudaklar tam normaldir. (مِنْ بَيْنِهِ), (مِنْ بَعْدِ) gibi.
f- Esreden ötreye : Esre hareke verilir verilmez, dudaklar ötreye gider. Şedde veya idgam, dudaklar ötrede iken icra edilir, (فِي عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ) gibi.
g- Ötreden ötreye: Dudaklar yumuk ve uzanıktır. Şedde veya idgam bu halde icra edilir. (عَدُوٌّ مُبِينٌ), (اَدُلُّكُمْ) gibi.
k- Ötreden üstüne: Ötre harekesi verilir verjlmez, dudaklar üstüne gelir. Şedde veya İdgam üstünde icra edilir. (اَللَّهُمَّ), (ثُمَّ) gibi. Ancak idgamlı harf vav ise, üstünlü dahi olsa idgam zaruri olarak ötrede yapılır. (شِفَاءٌ وَ رَحْمَةٌ)gibi.
t- Ötreden esreye: Ötre harekesi verilir verilmez, dudaklar ani olarak normale gelir. Şedde veya idgam normalde icra edilir. (وَيْلٌ لِكُلِّ) gibi.
6- İklablarda dudaklar:
a- Üstünden üstüne: Dudaklar normaldir. Ancak, “be” harfi telaffuz olunurken dudaklara biraz bastırılır. (اَنْبَأَهُمْ) gibi.
b- Üstünden esreye: Dudaklar aynıdır. (اَنْبِئْهُمْ) gibi.
c- Esreden esreye: Dudaklar aynıdır. (يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ)gibi.
d- Esreden üstüne: Aynıdır. (مِنْ بَعْدِ) gibi.
e- Esreden ötreye: Esreden ötreye yay gibi yumulur. (مِنْ بُطُونِ) gibi.
f- Ölreden ötreye: Dudaklar ötrededir: (فِي كُلِّ سُنْبُلَةٍٍ) gibi.
g- Ötreden üstüne: Maklûb mimin sükûnu zammed’e lüzumu kadar verildikten sonra, dudaklar birdenbire normale gelir ve gelir gelmez hafif bir kıpırdama ile “be” harfi telaffuz edilir. (سَمِيعٌ عَلِيمٌ), (لَيُنْبَذَنَّ) gibi.
h- Ötreden esreye: Yukarıda olduğu gibidir. (وَاللهُ رَؤُفٌ بِالْعِبَادِ) gibi.
7- Dudak ihfasında dudaklar, tıpkı iklab gibidir. (اَمْ بِهِ) gibi.
TEMSİLİ OKUMA
Mânâ -harflerini rollerine, kelimeleri medlul ve manalarına, cümle ve ayetleri mantûk ve müeddalarına yakışır tarzda okumaya “Temsil” diyoruz ki, tecvid müessesesini meydana getiren unsurlardan biridir. Temsili okumanın kısımları şunlardır:
1- Vakf ve İbtidaya riayet etmek. Yani -daha önce izah edildiği gibi durulacak ve başlanacak yer ve şekilleri iyi bilmek ve tatbik etmek.
2- Refu savt: Kur’an-ı Kerim okunurken bazı harflerde, kelimelerde veya ayet-i kerimelerde sesi münasib bir şekilde yükseltmek, belirtili ve farklı bir şekilde sese perde veya ton vererek daha canlı bir şekilde okumaktır. Bu da harflerde, kelimelerde, cümle veya ayetlerde olur.
a- Harfler üzerinde :
1- Kelimelerin baş harflerinde vurgu yapılır. (اَلْحَدُ للهِ) ve ( اِيَّاكَ نَعْبُدُ) gibi. Maalesef bu hususa dikkat edilmediğinden çok yanlış okumalar olmaktadır. ( اِيَّاكَنَعْبُدُ) gibi. Bu okuyuşta nün harfine yapılması lazım gelen vurgu kef harfine yapılmış olup, hatadır. Kelimenin orta veya son harflerine vurgu yapılmaz.
2- Nida harflerine vurgu yapılır. (يَا اَيُّهَا النَّاسُ) gibi-
3- Nefi için olan (مَا) ve (لاَ) ya vurgu yapılır, (مَا اَنَا..), ( وَ لاَ اَناَ عَابِدٌ) gibi. Mevsule olan ma’lara vurgu yapılmaz. Çünkü o zaman nafiye olmuş olur ve mana bozulur. Binaenaleyh (لاَ اَعْبُ مَا تَعْبُدُونَ) daki ma’ya vurgu yapılmaz.
4- Nef-i cins için olan (لاَ) ya vurgu yapılır. (لاَ رَيْبَ) (لاَ اِلَهَ اِلاَّ اللهُ)
5- Te’kid lamlarına vurgu yapılır. (لَيُنْبَذَنَّ) , (لَقَدْ) gibi.
6- Harf-i çerlere vurgu yapılır. (اَعُوذُ بِِاللهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِمِ)gibi.
7- İstisna için olan (اِلاَّ) nın hemzesîne vurgu yapılır.
8- İstifham edatlarınada vurgu yapılır.
(مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ) , (اَلَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ) gibi.
9- Bir cinsten iki müteharrik harf yanyana gelince, ikincisine mutlaka vurgu yapılır. Bu suretle birincisinden ayrılmış olur. (رَبَّكَ كَثِيرًا)
( أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ) , (فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَ انْحَرْ) gibi.
10- Talıkik edatlarına vurgu yapılır. (اِنَ اللهَ....)
b- Kelimeler üzerinde:
c- Ayetler üzerinde:
Tahsis, hasr ifade eden kelime ve ayetler, HAKK’a ait sözler, emir sığaları, medh, müjde ve rahmet ifade eden kelime ve ayetlerinde, İslam ve HAKK’ın üstünlüğünü tebliğ eden ayetlerde oldukça sesi yükseltmek, üstün bir eda ve yüksek bir seda ile okumak lazımdır. Müşriklere, kafirlere verilen cevabları muhtevi ayetler de böyledir.
3- Hafd-u Savt: Sesi alçaltarak, sesin perde ve tonunu indirerek, edayı ve tavn değiştirerek ve sedayı hüzünlü bir şekle sokarak okumaktan ibarettir.
Müşriklerin, kafirlerin, münafıkların ve islam düşmanlarının batıla mensub sözlerin, ALLAH kelamı içinde nakl ve hikaye olunan yerlerinde sesi alçaltarak, peygamberler dahil bütün mü’min kulların ALLAH’a dua ve niyaz ifade eden kelime ve ayetleri tam bir yalvarış ve tevazu içinde sesi hafifleterek, tehdid ve ibret ifade eden ayetlere gelince korku ve saygıdan dolayı az hafif bir sesle okumak lazımdır. Bütün bu hallere aykırı hareket etmek, Kur’an Kerim’in belagatına ters düşer. Bu temsili okumanın adabını bir fem’i münşinden iyice ta’lim etmek gerekir. Bu hususun tam başarılabilmesi için arapçayı iyi bilmenin gerekli olduğunu bir defa daha hatırlatmak isteriz.
|
